szukaj zwrotu:       szukaj w:
wybrano:
dział - Dziecko (wychowanie, zabawy, rozwój, dieta, przedszkola, itp)
temat - Mam problem


Dodaj nowy wpis      Powrót do wybranego działu      Powrót do strony głównej forum
Strona 1 - 1, 2, 3, następna
Napisano: Treść:
lidiamital
2007-11-07
Email
Dziewczyny od jakegoś czasu zachowanie mojego syna obecnie 1,5 rok budzi mój strach. Chodzi mi o sytuację kiedy np: czegoś nie mogę mu dać bo może zrobić tym sobie krzywdę, bądź odbiorę mu coś, mały uderza głową o podłogę. Czasami bardzo mocno. Kiedy ignoruję jego zachowanie, a akurat głową uderzał o podłoge na której leżał dywan schodzi z niego i uderza obok dywany, bądź robi to na płytkach. Zawsze staram mu się wytłumaczyć, że muszę mu to odebrać lub nie mogę mu czegoś dać z takiego, a takiego powodu. Takie zachowanie nie jest codziennym jednak, nasila się w momęcei kiedy syn jest zmęczony czyli w porach drzemki lub chwil przed snem nocnym. Czy któraś miała taki problem ze swoim dzieckiem? Proszę o wskazóki rady.
Julia
2007-11-08
07:34:58
Email
Lidio ja akurat nie miałam takiego problemu ale wiele razy o nim słyszałam. To typowy przejaw buntu. Na pewno nie możesz synkowi ulegać i dawać mu to, czego chce, ale też musisz uważać, żeby nie zrobił sobie krzywdy. Ja na Twoim miejscu starałabym się mu to uniemożliwić np. biorąc go na ręce i przytrzymując aż mu przejdzie. A może spróbuj go namówić w uderzanie o poduszkę, czy znajdź mu takie miejsce do wyżycia się, słyszałam że to jest też dobry sposób. Powodzenia i nie martw się, nic złego się nie dzieje.
lidiamital
2007-11-08
08:57:54
Email
Dziękuję. Właśnie tego się boję pani psycholog z poradni internetowej powiedziała mi, żebym nie zwracała uwagi, bo dziecko wie z jaką siłą uderza i krzywdy sobie nie zrobi- że ma wyczucie progu bólowego.Nie zgadzam się z ty ponieważ ma na główce zasinienia. Nie ustępuję należe do osób konsekwentnych, ale nie zawsze zdąże go złapać lub coś podłożyć. To naprawdę mnie flustruje. Ale dziękuję raz jeszcze.
Julia
2007-11-08
09:50:51
Email
Lidio nie martw się, to minie, tym szybciej im bardziej będziesz konsekwentna i nieustępliwa. Wydaje mi się też, że nie powinnaś okazywać małemu że przeraża Cię jego zachowanie, bo jemu właśnie o to chodzi, żeby zwrócić Twoją uwagę na siebie. Jeśli będzie widział, że jego zachowanie działa, będzie je powtarzał. Musisz po prostu być twarda i udawać, że nie robi to na Tobie wrażenia.
Goga66
2007-11-08
09:57:12
Email
Lidka - jedyne co mogę radzić - a radzić niestety łatwo - to nie okazuj emocji. Wszystko b. spokojnie. Rzeczywiście przytrzymaj rączki ale wszystko w milczeniu bez słów. Nie nerwowo, bez podbiegania, szarpnięcia - najwyżej walnie głową, trudno. Jak się już uspokoi wytłumacz dlaczego czegoś nie może dostać czy robić kucając żeby mieć twarz na wysokości jego twarzy. Krótkim zdaniem bez zawiłości. Nie możesz, bo to niebezpieczne. Nie możesz, bo niezdrowo, Nie wolno wchodzić na stół bo tam się je i musi być czysty itp. Wszystko cichym, spokojnym głosem (hehe - ja mam donośny i ciężko mi tak robić ale to pomaga), bo tylko tak skupi uwagę. I NIGDY nie ulegaj, bo problem się rozwinie, bo zauważy, że to skutkuje. Mój ojciec w dzieciństwie tak robił. Na niego skutkowało akurat to, że jedna z ciotek mówiła zawsze - Staszku - mocniej, mocniej, bo jeszcze za słabo walisz głową. Ale nie wiem, czy to u Ciebie poskutkuje. Moja Zu jest tak uparta, że u niej nie zdałoby egzaminu.
Goga66
2007-11-08
09:58:08
Email
No to z Julią mamy podobne zdanie :)
Goga66
2007-11-08
10:13:37
Email
To przy okazji napiszę o moim uparciuszku. U niej jak u każdego dziecka też zachowania nasilają się, kiedy jest zmęczona. Niestety Zu jest MEGAUPARTA. Na ostatnim wyjeździe zrobiła dwa takie popisy (na szczęście generalnie to nie jest częste - raz na 2-3 tygodnie). Panie, które to widziały powiedziały tylko z podziwem - ale pani ma cierpliwość. A co mam zrobić?!!! Mam cierpliwość ale niestety do czasu. Opisuję: Zu np. idzie ze mną, bo sama chce gdzieś pójść. OK. Nagle staje, ociąga się, coś ogląda. Czekam cierpliwie czy nawet biorę udział w oglądaniu ale robi się np. już późno. No to ja do niej żeby szła, żeby skończyła oglądać czy coś podobnego. Kiedy nie skutkuje mówię: no to ja idę sama, skoro nie chcesz iść, i idę dalej. Na to jest wrzask. Chce żeby mama się wróciła i np. wzięła ją na ręce, za rękę czy coś podobnego. To ja mówię: prosiłam tyle razy, nie szłaś to teraz przyjdź do mnie. Wrzask. Kilka razy stałam 10-30 m dalej a nawet chowałam się za rogiem a ona ponad 40 min darła się ale nie zrobiła jednego małego kroku nawet jeśli 10-15 minut mnie nie widziała. Kończy się to moim powrotem i moją totalną złością i ciągnięciem jej agresywnie, na siłę i tak szybko, że małe nóżki nie nadążają. O dziwo płacze ale skutkuje to jakoś. Nie uważam, że dobrze robię. Ale po godzinie czy 40 min. nie wytrzymuję. Na dodatek taka akcja się powtarza i nic w niej się nie zmienia. Czy spokojnie czy ze złością muszę wrócić po małą, bo ona nie zrobi kroku. Nie daje się złamać. Wierzcie mi - jednego kroku w moim kierunku przez 40-60 min. Zacięta i uparta do bólu. Nie sądzę żeby coś się zmieniło po 2 godzinach a nawet 3 :( Zu nie rzuca się tylko stoi - konsekwentnie w jednym miejscu. Czasem drepcze ale tylko do tyłu, nigdy w kierunku do swojej mamy.
bea1978
2007-11-08
12:04:58
Email
Goga ale masz niezłego uparciucha :)Może masz jakieś rady dla mnei tak przy okazji :)Moja córa wszystko wymusza krzykiem, nie wali głową o podłoge, nie rzuca sie na podłogi ale właśnie krzyczy jak czegos nie dostaje. Jednak ten krzyk jest razem z pytaniem dlaczego??. Moge jej tłumaczyc pół godziny że na przykład coś jest za drogie, albo zupełnie zbyteczne bo ma podobna rzecz(tu mówię o zakupach)ale ona drąży temat z taką zawiłością że czasami też mnie ponosi i biorę ją za ręke i ciągnę w innym kierunku. Wogóle to moja córcia jest strasznie ciekawska i stad tyle pytań i ja sobie z tym nie mogę poradzic. Bo psychologowie radzą, odpowiedziec krótko i zwięźle a przy niej sie nie da! Moja córcia ma 5 lat więc problem jest gorszy do opanowania bo ma to juz we krwi hehe Czasami mam wrazenie że ona ma ADHD, nic do niej nie dociera! Proszę ubierz sie, tu masz ciuchy i do śniadania masz byc ubrana. Wracam do pokoju z jedzeniem a ona siedzi nadal w piżamie, powtarzam i dalej to samo i tak kilkanaście minut, dopiero jak podniosę głos ruszy sie i zacznie ubierac. To samo jest ze sprzataniem swojego pokoju,z jedzeniem, ze zrobieniem czegokolwiek!Czasami mam dosc a w sumie mam dosc po kilka razy na dzień, bo z wykonaniem każdej czynnosci jest u niej to samo!Ogladam supernianie, jednak łatwo się patrzy a gorzej z działaniem, u innych wszystko wygląda prosciej.Pytam Ciebie Goga, bo widzę ze sporo wiesz na tematy związane z psychika dziecka, a i przy okazji moze inna mamusia coś doradzi. Jak postepowac z małym leniuchem, z dzieckiem do którego nie docierają słowa mówione, tylko wykrzyczane.
Kamila
2007-11-08
12:12:39
Email
Dziewczyny, tak sobie czytam.. pytanie jedno mam: czy stosujecie jakieś kary? Z tego co czytam, wciąż ustępujecie... no u Bei ( nie wiem jak to odmienić ;) jeszcze krzyk działa.. spróbujcie je ukarać. Pozbawcie je przez jeden dzień czegoś co bardzo lubią. Krzyk z naszej strony to straszna oznaka słabości.. wiem, że wymiękacie, rozumiem to! Powiem Wam, że Kinia (tak jak czytam Wasze opowieści) nie robi mi takich scen.. jak jesteśmy w markecie, ona nawkłada do wózka różności, głównie pluszaki.. ale gdy powiem jej, że są nam nie potrzbne, ona je zwyczajnie odkłada na miejsce.. bez krzyku.. spróbujcie kar - tak jak superniania to robi..
Kamila
2007-11-08
12:15:44
Email
Dziecko się złości, przychodzi mama, prosi.. ono nic.. w końcu mama ustępuje.. i jest tak, jak chce dziecko... co ono myśli??? Spoko, zrobię tak drugi raz... i robi to i znów mama labo ustępuje albo się złości i następstwem tej złości jest to że znów dziecko wygrywa.. bo chciało stać przez godzinę w miejscu i stało! A tak jak Gosiu, weźmiesz Zu i powiesz: słuchaj słonko, mama nie ma czasu, żeby tutaj stać i czekać na Ciebie, idziemy do domku.. tam sobie postoisz w kącie tą godzinkę ;-) ciekawe co Zu zrobi???
Kamila
2007-11-08
12:19:43
Email
My strasznie dużo rozmawiamy z dziećmi (nie twierdzę, że Wy nie!!!) i ostatnio sytuacja: gdy Kinia coś zmaluje, mój mąż zamyka się z nią w pokoju i tam tłumaczy...... mała przybiega do mnie smutna i mówi zawsze : mamo a tata mi powiedział haha zawsze się smieje z tego zdania.. i tak ostatnio Konrad stanął przy taborecie, popchnął go i taboret się przewrócił.. Kinia do niego podeszła i mówi: mały, uważaj, chcesz, żeby tata Ci powiedział! Hahaha myślę, że do każdego dziecka można dotrzeć.. tylko trzeba gadać, gadać i gadać...
bea1978
2007-11-08
12:20:43
Email
Kamila moja córa dostaje kary, stoi w kącie na przykład, zabieram zabawki - mam już cały duzy worek do oddania do przedszkola, i co z tego, postoi w kacie, kara sie skończy wyjdzie, przeprosi, powie ze już nie bedzie, ze bedzie grzeczna i posłuszna i...na słowach się kończy.
bea1978
2007-11-08
12:22:38
Email
u nas jest podobnie, właśnie maż wraca z pracy ja zdaje relacje i na wieczór kiedy mały już śpi maż(czasami ja też)siada z nia i rozmawia, takie rozmowy mają miejsce codziennie, uwierz mi codziennie! Mam wrazenie ze już wyczerpalismy z meżem wszystkie możliwosci dotarcia do naszej córki.
Kamila
2007-11-08
12:25:03
Email
Bea, Twoja córka chodzi do przedszkola?
bea1978
2007-11-08
12:32:10
Email
Nie dostała sie w tym roku do przedszkola niestety. Wiem że pewnie doskwiera jej nuda czasami i stad jej zachowania, jednak jakoś muszę zaczac sobie z tym radzic. Ja nie chodziłam do przedszkola jako dziekco i nie byłam taka nieznośna hehe
Kamila
2007-11-08
12:36:29
Email
Ojjjjj to faktycznie masz problem.... kurcze, no niemozliwe, żeby była aż takim uparciuchem hahaah nic.. musisz być konsekwentna.. i niestety nadal karać skoro taki łobuz z niej.. pozdrawiam!
Strona 1 - 1, 2, 3, następna

Dodaj nowy wpis      Powrót do wybranego działu      Powrót do strony gwnej forum